Belki bir kitapçının raflarını karıştırıyorsunuzdur, bir kitabı elinize alırsınız, bir iki satır okuyup kitabın taşıdığı soluğu koklamak istersiniz. Ya da kitaplığınızda parmaklarınızla bir gezinti yaparken yıllardır açmadığınız sayfaları açmak ister canınız, sayfaları aralar ve “bir iki satır okuyayım, en son kimbilir ne zaman okumuştum” dersiniz. Size hemen “merhaba” diyen kitaplar vardır. Amacınız kitabı okumaya başlamak […]
Dönüp durmakta olan Lost geyiklerine bir tane de ben ilave etmiş olayım: “Düşmekte olan bir uçakta ateist yoktur” derler. Oceanic 815’te de yokmuş meğer. Altı yıl boyunca doğrudan bir gönderme yapmadan, dolaylı göndermelerle okültizm, paganizm, babil, mısır, tevrat falan derken “olayda” yani düşmekte olan bir uçak gibi “May Day! May Day!” diye bas bas bağıran […]
Bir sevgilinin aşkı beni bağladı. Aşkı geldi, beni önüne kattı… Aklımı çaldı, bana edeceğini etti! Yüzünün hayali yolumu kesti, harmanımı ateşe verdi! Bir an bile onsuz karar edemiyorum. O güzeli görmemek, ayrılığına sabretmek, bence adeta kâfir olmak gibi bir şey! Gönlüm onun yerinde değil, onun ardında; başım dönüp duruyor… Bundan fazla nasıl yol alabilir, nasıl […]
Şekildeki hemen hemen her nesne bir galaksi. Coma Galaksi Kümesi bilinen en yoğun galaksi kümelerinden bir tanesi. Fotoğraftaki bu galaksilerin her biri güneşimiz gibi yıldızlardan milyarlarca ihtiva ediyor. Tıpkı Samanyolu Galaksisi gibi. Coma Kümesi’ndeki galaksilerden çıkan ışığın bize ulaşması milyonlarca yıl sürüyor. Öte yandan Coma Kümesi’ndeki galaksilerin birbirleri arasındaki uzaklık da nereden baksanız milyonlarca ışıkyılı… […]
Bilimadamları 1997 yılında okyanusun derinliklerinde, şekildeki diyagramda görülen sesi kaydettiler. Böyle bir sesin var olmaması gerekiyordu. İngilizcede “Bloop” kelimesiyle ifade edilen bu ses kimilerine göre bir efsanenin gerçek olduğunun kanıtı. Gizem ve korku öyküleri yazarı H.P. Lovecraft’ın (1890-1937) “Call of the Cthulhu” – Cthulhu’nun Çağrısı adlı öyküsünde bir efsane olarak anlattığı “Cthulhu gerçekten yaşıyor mu?” […]
İyi yazılmış karakterler, çok iyi oyunculuk. Dizinin en büyük güzelliği ise iki protagonistin birbirlerinin antagonisti oluşu. Resimdekiler: Glenn Close, Lilly Tomlin ve Martin Short.
Herkesin yapmak istediği işler vardır. Dahası bu işlerden bazılarını herkes rahatlıkla yapabileceğini düşünür. Pek çoğumuz kendimizi boynumuza asılmış bir steteskop ve beyaz önlükler içinde hayal etmişizdir. Aslında her şey çocuklukta başlar. Hemen hemen hepimiz öğretmen, pilot, polis, astronot vs gibi meslekleri gözümüze kestirmiş ve o klasik soruyla karşılaşınca cevabı pat diye yapıştırıvermişizdir. “Ben öğretmen olacağım… […]
– Kişisel eğitim ve iş hamlelerinizle ilgili sistematik bir plan hazırlamalısınız. – Filmlerin içinde boğulmalısınız – Film endüstirisi hakkında bilgi sahibi olmalısınız – Bu alandaki çevrenizi genişletmeye başlamalısınız – Bir yazarlar grubuna dahil olmalısınız – İşlerinizi satabileceğiniz başka pazarlar aramalısınız – İstanbul’a taşınmayı (hemen olmasa da) düşünmelisiniz – Yeteneklerinizi, artılarınızı devamlı tazelemelisiniz Şimdi neşeli olun, […]
Senaryo yazarken bir karakter üzerinde çalışmak elbette bilimsel bir süreç değildir. Şöyle ki, karakterler mekanik insan davranışları sergilemek için tasarlanmamalıdır. Robotlar yazmıyoruz. Sizin benim gibi canlı kanlı insanlar onlar. Her birisi kendi öyküsünün başrolünde. Kendi hayatının protagonisti. Bu yüzden ana karakterlerinizi yazarken aşağıdaki çeteleye bakarak eksik gedik var mı diye kontrol etmenizde fayda var: 1- […]
Ey büyük gök meşalesini Ebedi körlere bırakan siz gafiller! Yaptığınız yanınıza kalmayacak O körler ki, ellerinde ateş, Köyü, kenti yakıp yıkmaktan- başka bir şey bilmezler… Schiller